Pascal Mohy Trio

Pascal Mohy werd in 2007 bekroond met de prestigieuze jazzprijs Django D’Or voor Jong Talent. Deze pianist uit Luik bevestigde tijdens de uitreiking met een bloedmooi concert van zijn eigen trio. Het talrijk opgekomen publiek was unaniem: dit is zonder twijfel de beste pianist van de jonge generatie Waalse jazzmuzikanten. Zoals enkel de echte groten dat kunnen, slaagt hij erin die zeldzaam perfecte balans te vinden tussen intensiteit en sierlijkheid, tussen sensualiteit en energie.

Pascal Mohy: piano
Sal La Rocca: contrabas
Joost Van Schaik: drums

Mohy ontdekte als veertienjarige de jazz bij Eric Legnini. Ondertussen zit deze muziek hem in het bloed. Hij absorbeerde eerst de hele geschiedenis van de jazzpiano – van Art Tatum, over Bill Evans tot Keith Jarrett – alvorens een geheel eigen stijl te ontwikkelen. Hij werd de vaste begeleider van zangeres Melanie De Biasio en liefhebbers kennen hem ook van ‘Après un rêve’, het onderschatte project van Greg Houben en Julie Mossay.

Voorlopig is Pascal Mohy nog net iets bekender in het Franstalige landsgedeelte. Hij wordt wel eens de Waalse tegenhanger van Jef Neve genoemd. Hoewel de bedachtzame Mohy wellicht minder extravert is dan Neve, hebben deze leeftijdsgenoten toch het een en ander gemeen. Allebei staan ze aan het roer van een dijk van een pianotrio. Daarmee zetten ze beiden met hoorbaar plezier de traditie naar hun hand en zijn ze niet te beroerd om een ouwe standard nog eens volledig op te blinken. Ten slotte genoot ook Mohy, net als Jef Neve, een klassieke opleiding. Je hoort het in zijn briljante toucher, zijn voorliefde voor een mooie melodie en die uiterst geraffineerde zin voor frasering.

In mei 2009 verschijnt Automne 08, het cd-debuut van dit trio. Het werd een atmosferische plaat waarop zelfgeschreven nummers afgewisseld worden met unieke interpretaties van ballads van Duke Ellington, Thelonious Monk en John Coltrane.
Pascal Mohy vertoeft in uitgelezen gezelschap: bassist Sal La Rocca en drummer Joost Van Schaik zijn twee heren met een indrukwekkende staat van dienst. Samen neemt dit trio de luisteraar meteen vanaf de eerste noot bij de hand en verjagen ze de blues.

Op 23jarige leeftijd ontdekt Salvatore La Rocca de jazz en begin jaren ’80 ruilt hij zijn rockgitaar in voor een contrabas. Met Paul Chambers als grote voorbeeld, leert hij zichzelf spelen. Nadien is hij regelmatig te zien aan de zijde van Jacques Pelzer. Ondertussen speelde Sal reeds met zeer verscheiden formaties en muzikanten als Vaya Con Dios, Philip Catherine, Didier Lockwood, David Linx, Toots Thielemans, …

Nederlander Joost Van Schaik begint als zesjarig ukje te drummen. Hij is twaalf wanneer hij in de Dixieland band van zijn vader begint te spelen. Hij volgde lessen bij John Engels en Han Bennink en trok naar New York om zich te vervolmaken bij Jeff “Tain” Watts, Kenny Washington en Gregory Hutchinson.
Sindsdien speelde hij samen met Curtis Fuller, James Moody, Toots Thielemans, Lew Tabackin, Bert Joris, Nathalie Loriers, Brussels Jazz Orchestra en talloze anderen.