Pierre Vaiana – Itinerari Siciliani

Saxofonist Pierre Vaiana is dol op de vruchtbare omhelzing van muzikale genres en culturen. Met Itinerari Siciliani keert hij terug naar zijn roots, naar de traditionele liederen van Sicilië. Als reiziger in de muziek gaat hij samen met pianist Salvatore Bonafede op zoek naar de geest die ooit in de Siciliaanse herbergen huisde.

Saxofonist Pierre Vaiana (L’âme des poètes, Chris Joris Experience, …) is dol op de vruchtbare omhelzing van muzikale genres en culturen. In 2009 won hij de Django d’Or voor beste gevestigde muzikant, wat veel te maken heeft met zijn gewaardeerde en onvermoeibare artistieke onderzoek naar de muzikale tradities rond de Middellandse Zee.

Met Itinerari Siciliani keert Pierre Vaiana terug naar zijn roots: naar de rijke liedtraditie van zijn grootouders en van zijn geboorteplaats Sicilië. Religieuze gezangen, liefdes-, werk-, gevangenis-, rouw-, slaap- en zeemansliederen… Het nestelt zich allemaal in de muziek van Itinerari Siciliani. Vaiana verzamelde rasmuzikanten rond zich die zich nauw verwant voelen met deze cultuur.

Pierre Vaiana sopraansaxofoon
Salvatore Bonafede (Italië) piano
Manolo Cabras (Italië) contrabas
Lander Gyselinck drums

Pierre Vaiana rekent zichzelf tot de traditie van de ‘funduq’. Hij gaat als reiziger in de muziek op zoek naar de geest die ooit in de Mediterrane herbergen huisde. Zingende voermannen uit Sicilië hielden op hun lange reizen halt in die kroegen of “funnacu”, waar ze zangwedstrijden hielden. De Siciliaanse funnacu kenden hun tegenhangers in de Arabische “funduq”. Voor Vaiana was dit meteen de aanleiding voor een boeiend project dat de parallellen tussen culturen op de grens tussen Oost en West blootlegt: volksmuziek uit Sicilië, Tunesië, Algerije, … Muziek waarin wordt gewerkt met modale toonsystemen, micro-intervallen en natuurlijke harmonieën en hoe die dankzij jazzimprovisatie naar een hedendaagse context kunnen worden vertaald. Eind 2009 stelde hij met dit Al Funduq-project de cd Funduq al–Mughannîn’ – l’Auberge des chanteurs voor.

Een van zijn favoriete trawanten is pianist, Salvatore Bonafede. Bonafede is ook Siciliaan. Hij ruilde op het einde van de jaren tachtig Palermo in voor New York en speelde er bij het Vanguard Jazz Orchestra en met Dewey Redman, Joshua Redman, Lew Tabackin of Joe Lovano. Hij maakte opnames met Marc Johnson, Paul Motian, Paolo Fresu, Judi Silvano, Randy Brecker, John Abercrombie, Marvin “Smitty” Smith, Jerry Bergonzi, Tim Berne, Ralph Towner, Dave Douglas, Michael Formanek en Enrico Rava. Nu woont hij terug in Italië, waar hij overladen wordt met jazzprijzen van “Top player of the year” tot “Top record of the year”.

Bassist Manolo Cabras werd eveneens in Italië geboren. Hij speelde er met onder andere Paolo Fresu, Maria Pia De Vito, Tino Tracanna, Gianluca Corona en Augusto Pirodda. Sinds 1998 woonde hij in Nederland, maar hij ruilde dat land al snel in voor België. Hier kan je hem in het gezelschap zien van Erik Vermeulen, Ben Sluijs, Free Desmyter, Chris Joris en natuurlijk drummer Marek Patrman.

De jongste in het gezelschap is de Vlaamse drummer Lander Gyselinck, een “coming man” en een onmiskenbaar talent voor iedereen die hem al aan het werk zag. Nu staat Lander zijn mannetje tussen deze kliek van oude rotten. Maar hij is van geen kleintje vervaard. Je kunt hem nu al aan het werk horen in de groepen van Kris Defoort of Dick Van der Harst. Ook bij het LABtrio, in het trio van Frederik Leroux en in de bands van Toine Thys is hij in een mum van tijd een onmisbare schakel geworden. Let op deze jongen, u zal nog vaak van hem horen!