JazzClass Series #4: Let’s Get Lost: Chet Baker
Zelden was er in jazz een meer spontane improvisator. Net als bij zijn zwarte tegenhanger, trompettist Miles Davis, volstond zijn voornaam om te weten over wie je het had: ‘Chet’. Playboy uit Californië. Poster boy van de West Coast. James Dean van de jazz. Mr. Cool in hoogsteigen persoon. Charlie Parker wist het meteen toen hij de jonge Chet voor het eerst hoorde spelen: “Let op, kerels, hier zit een blanke snuiter die jullie alle hoeken van de kamer zal laten zien!” Miles en Dizzy waren verwittigd.
Samen met baritonsaxofonist Gerry Mulligan zorgde Chet Baker aan het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw voor een van de meest verfrissende en interessante jazz die in enige tijd te horen was. Met zijn eigen kwartet groeide hij uit tot de meest populaire trompettist van de jaren vijftig. Chet bezat het allemaal: een buitengewoon lyrische toon, onweerstaanbare looks, en daarbovenop die engelachtige stem die recht naar je hart ging.
Hij maakte de jazz opnieuw verteerbaar voor een groot publiek, zonder daarbij zijn ziel te verkopen aan de big business. Die ziel verkocht hij aan hard drugs. Baker was een gevallen engel die nooit zijn duivels heeft kunnen bedwingen. Zijn heroïneverslaving zorgde ervoor dat hij de jaren zestig achter de tralies zal beginnen. Het was het begin van een nomadische carrière die hem in contact zou brengen met muzikanten van over de hele wereld. Niet in het minst was België een favoriete bestemming. Hij speelde samen met Bobby Jaspar en René Thomas, maar met het trio met gitarist Philip Catherine en bassist Jean-Louis Rassinfosse zorgde hij voor een legendarische come-back in de jaren tachtig.
In deze lezingenreeks gaan we op zoek naar de parels in een onstuimige carrière vol ups en downs, in beeld en muziek en met de enthousiaste begeleiding van Frederik Goossens, jazzfanaat.
Cursusdata
Woe 27/09, 04/10/2017 N9 Eeklo Let’s get Lost (Chet Baker) – GEANNULEERD
Inschrijven doe je via de organiserende partner.