Afscheid Willy Schuyten als voorzitter JazzLab
Je moet het maar doen. In een tijdperk waarin jazz door iedereen geassocieerd wordt met rumoerige (en ja, rokerige) cafés waar de drank vlot over de toog gaat en het aanwezige publiek getraind is om na iedere solo gretig te applaudisseren met de pint onder de elleboog geklemd, in dàt tijdperk dus, een statement maken voor de opwaardering van jazz tot het niveau waarop klassieke concerten georganiseerd worden of populaire cabaretiers ontvangen worden in cultuurcentra.
Willy Schuyten deed het, zij aan zij met Rik Bevernage, toenmalig directeur van kunstencentrum De Werf in Brugge. 1993 was het, en de allereerste tournee van JazzLab Series zag het levenslicht. Welgeteld 2 concerten telde die tour. Maar het idee sloeg aan en 30 jaar later is JazzLab een organisatie met ruim 30 gemotiveerde partnerzalen, een uitgebreide productiewerking, een sterke internationale vernetwerking en tournees die tot 15 concerten kunnen gaan. Weinig heilige huisjes hebben die 30 jaar overleefd, maar JazzLab (zonder de Series in de naam tegenwoordig) staat er nog steeds en Willy Schuyten is nog steeds de onvermoeibare bezieler ervan.
Niet dat hij zichzelf als moederkloek of pater familias van de organisatie beschouwt. Zijn openheid van geest en flexibiliteit bij het aanvoelen van de tijdsgeest worden slechts overvleugeld door zijn onverminderde liefde voor (jazz)muziek. Aan alle mooie solo’s komt echter een eind. Toen kunstencentrum nona aan JazzLab vroeg om voortaan als één entiteit verder te werken aan de toekomst van de Belgische jazz, wikte en woog Willy het voorstel, zag dat het goed was en gaf de voorzittersfakkel door aan een nieuwe generatie cultuur- en muziekliefhebbers.
Afscheid nemen in schoonheid? Nog geen klein beetje. Iedereen die van ver of dichtbij bij JazzLab of de Belgische jazz in de breedst mogelijke zin van het woord betrokken is, mist Willy nu al. Nergens voor nodig, want we zullen hem nog vaak zien op concerten overal ten velde en hem er hartelijk verwelkomen, met een warme knuffel en onze pint netjes op de toog, wachtend op het eind van het concert.
Thank you, Willy!
